روزوشب

چوگل زدست توجیب دریده ای دارم
چولاله دامن درخون کشیده ای دارم
به حفظ جان بلادیده سعی من بیجاستکه پاس خرمن افت رسیده ای دارم
نسیم عیش کجابشکفدبهارمرا؟
که همچولاله دل داغدیده ای دارم
مرازمردم نااهل چشم مردمی است
امیدمیوه زشاخ بریده ای دارم
کجاست عشق جگرسوزاضطراب انگیز؟
که من به سینه دل ارمیده ای دارم
صفاوگرمی جانم ازان بودکه چو شمع
شراراهی وخوناب دیده ای دارم
مراچگونه بودتاب اشنایی خلق؟
که چون رهی دل ازخودرمیده ای دارم